Routestress, Koreanen en terug naar huis

Good morning!

De woensdagmorgen begon met een bezoek aan verzekerings-iets Lloyds TSB. Daar zouden we een rondleiding krijgen, maar helaas ging dit voor mij niet door. Had ik speciaal voor deze gelegenheid een stropdas gekocht, hebben we een verkeerde routebeschrijving meegekregen en staan we aan de andere kant van de stad. Het bezoek was niet meer te redden en dat vond ik oprecht jammer.

Armte

Verder stond er voor vandaag overdag ook niets anders op het programma en dus was het maar tijd om wat door London te slenteren. De reis voerde mij naar Upton Park, het stadion van West Ham United. Upton Park staat in een armere wijk en is een gigantisch gebouw. Het valt dan ook ontzettend op tussen al die kleine verouderde huizen, want Upton Park ziet er van buiten gemoderniseerd uit. De binnenkant bleef wederom onontgonnen terrein, helaas, maar de grote fanshop maakte veel goed.
Tijd om naar een ander stadion in de buurt te gaan, Brisbane Road. Doorgaans zal men denken, dat dat een straat is in Australië, maar het is het voetbalstadion van Leyton Orient in de wijk Leyton. Leyton is net als West Ham een arme wijk en kenmerkt zich door de vele winkels gespecialiseerd in buitenlands eten, zoals eten uit de Poolse keuken. Ik was tot op heden nog niet op de hoogte van het bestaan van iets als een Poolse keuken, maar het lijkt er op dat dit een wijk is waar veel emigranten wonen. Het stadion zelf ziet er op het eerste gezicht heel verlaten oud. De voorkant is een grote bende, maar een ronde om het stadion heen leert dat alleen de voorkant zo oud is. De achterkant ziet er als nieuw uit en het stadion wordt geflankeerd door huizen die direct aan het stadion vastzitten. Ook hier is de fanshop weer open, al is deze wel iets kleiner dan die van West Ham. Moet gezegd, Leyton speelt dan ook in de League One, het derde niveau in Engeland. Maar toch is het een van de leukere stadions die ik gezien heb hier!

Souvenirs

Aangezien ik nu toch al aan de gang ben met het kopen van souvenirs en ik geen routekaarten meer voorhanden heb, besluit ik maar om nog even terug te gaan naar Stamford Bridge en Craven Cottage om nog wat spullen te kopen. Op Craven Cottage tref ik een gekkenhuis. Aldaar was net de wedstrijd Zuid-Korea - Kroatië gespeeld en daardoor zag het bij Craven Cottage zwart van (vooral) de Koreanen, wachtend op dat ene kiekje van die international die net met 4-0 verloren heeft. Ook op het metrostation is het op de terugweg een gekkenhuis, tussen al die uitzinnige Koreanen.

Jack the Ripper

Na het avondeten wachtte nog een Jack the Ripper tour door London, waarin wij alle plekken te zien kregen die belangrijk waren bij de moorden van Jack the Ripper. De rondleider kan deze verhalen uiterst grappig vertellen met mooie plaatjes en daarom is dit een zeer leuk tijdverdrijf.
Een lekker drankje als afsluiting in de kroeg onder ons hostel stond ons nog te wachten. De ochtend is echter alweer aan de gang en dat betekent dat wij alweer onderweg zijn. Om 6 uur vertrok onze bus naar Harwich, waar wij de boot naar Hoek van Holland zullen pakken. Vanavond zijn we weer thuis, oant sjen

Het kan vriezen en het kan dooien

Good evening!

Day two in sunny England! Althans, even dan. Het heeft ook heel kort gesneeuwd, het weer is hier erg divers. Gelukkig straalt mijn gezicht geen greintje onweer maar des te meer zonneschijn uit. Het was weer een mooi dagje.

Stadswandeling

Na een lekker ontbijtje stond er als eerste activiteit een stadswandeling op het programma. Tijdens deze stadswandeling liepen wij langs het Buckingham Palace, zagen we de wisseling van de wacht plaatsvinden onder de belangstelling van veel mensen en liepen we langs het huis van David Cameron. Of nuja, erlangs... We mochten de desbetreffende straat niet in, omdat Cameron bezoek kreeg van een of andere bobo. Wie dit was, geen idee, maar ook nadat de beste man of vrouw was gearriveerd mochten we er niet langs lopen. De tocht eindigde bij de Big Ben en daarmee hebben we enkele grote attracties van London gezien. Toch viel de tocht stiekem een beetje tegen, want overal was het gigantisch druk en dat maakte het dat we eigenlijk niet zo heel veel konden zien.

Roehampton

Vrijwel direct daarna reisden wij af naar de universiteit van Roehampton om daar een college te volgen en te kijken naar de faciliteiten aldaar. Het college ging over marketing door mond-tot-mond-reclame, social media en viral marketing en dat vond ik best interessant. Het rondkijken op de universiteit deden wij onder leiding van een Ierse Harry Potter-freak. Echt leuk om allemaal te zien was het niet, de meeste faciliteiten zijn minder dan op onze eigen school en doordat we eerder de kosten van collegegeld op de universiteit hadden gezien, was het allemaal helemaal niet interessant meer.

The Springbok

Het is vier uur, zeven uur is de volgende afspraak en dus hebben wij vrije tijd. Daar weten wij wel raad mee. Vanuit Putney Bridge (in de buurt van Craven Cottage) reisden wij af naar Wood Lane om naar het stadion van QPR te gaan: Loftus Road. Voor jullie herinnering, dat is het stadion dat wij gisteren links van de BBC hebben laten liggen. Het bleek daar nog geen 5 minuten lopen vandaan en het was een leuk stadionnetje. Er was een leuk klein cafeetje bij, speciaal voor QPR-supporters genaamd The Springbok. Dit was het absolute hoogtepunt van het stadion, want veel meer dan hoge muren hebben wij van het stadion gezien. De fanshop ging net voor onze ogen dicht en dus zat het daar niet mee. De prachtige oude sfeerbeelden op de muren maakten veel goed en daarmee vind ik het stadion van QPR net iets leuker dan Stamford Bridge.

Avondeten

Voor het avondeten moesten wij om 19:00 op het station Aldgate East zijn. Dit bleek een lastig station om te bereiken. We waren weer eens de weg kwijt in het openbaar vervoer en waren uiteindelijk stipt op tijd op het station waar wij ons moesten melden. Volgende probleem: de echte bestemming was 'de' uitgang, maar daar bezit dit station er liefst vier van. Uiteraard kozen wij de verkeerde en waren we, mede omdat we niet de enigen waren, net iets te laat op plaats van bestemming.
Klaar om samen te dineren. Althans, dat was onze gedachte. Niks van dat alles is waar. De opdracht was om met een klein groepje bij een restaurant af te gaan dingen. Uiteindelijk hebben wij een restaurant gevonden waar wij ons voor 10 pond aardig volgevreten hebben en daarbij ook nog eens gratis bier kregen; niet onaardig.

Inmiddels is het avond en staat ons nog een volle dag in London te wachten. Vanavond drinken we nog een lekker drankje met elkaar en daarna wacht ons nog een druk dagje. See ya!

Rotzooi, rondleidingen en groundhopleed

Zo, daar ben ik dan in wereldstad London! Ook al ben ik hier net aan een halve dag, dat durf ik nu wel met grote zekerheid te zeggen. Wat een geweldig grote stad is het hier! Daar kun je dan ook goed verdwaald in raak, maar hierover later meer. Verder valt me op, dat het hier een grote bende is.
Dat viel me al op tijdens de busreis vanaf het schip naar London. Elke berm langs de snelweg lag bezaaid met afval. Maar ook in de grote stad zelf liggen voldoende zwervende afvalzakken en andere troep.

Positivisme

Tot zover mijn gezeik. Vanaf nu zal mijn verhaal enkel positieve noten bevatten. Direct na aankomst was het tijd om een goed ontbijt te halen. Bij een op het eerste oog luguber zaakje zijn wij aangeschoven om een lekker ontbijt op te smikkelen en dat viel niet tegen. Sterker nog, het was geweldig en dat tegen een prijs die minstens zo geweldig was. 's Middags stond het eerste tripje op het programma en wel bij brouwerij Fullers. We waren er wat vroeg, namelijk al anderhalf uur voordat wij naar binnen mochten. Ik hoef jullie niet te vertellen welke goudgele druppels gedronken werden om de tijd te doden.
De rondleiding zelf was niet heel veel bijzonders, maar ach. De mevrouw die de rondleiding verzorgde kon uiterst enthousiast vertellen over de brouwerij en dat maakte het ook wel weer heel leuk.

Pen

Daarna was het weer tijd om te vliegen. Het programma zit aardig vol overdag en dus was het haasten om op tijd bij de volgende activiteit te komen en dat was zeker niet onaardig! Wederom een rondleiding, deze maal bij de BBC. Ook hier weer uiterst enthousiaste mensen en de dingen die je bij de BBC kan zien zijn impressive. Ik heb heel wat geleerd over de BBC en zelfs nog een pen gewonnen bij het meedoen aan een quiz die de BBC organiseerde. Wat wil een mens nog meer?

Groundhoppen

Ja, groundhoppen. Dat wil een mens nog meer. En wat doe je dan? Dan ga je dat doen! Het was immers pas 17:00 en dus was er nog voldoende tijd om wat leuke dingen te doen. Via via hadden wij vernomen dat de stadions van Fulham (Craven Cottage) en Chelsea (Stamford Bridge) dicht bij elkaar lagen, maar ook dicht bij het kantoor van de BBC. Helaas bleek de via via informatie niet helemaal te kloppen. De stadions waren niet zo dicht bij het kantoor van de BBC, in tegenstelling overigens tot het stadion van Queens Park Rangers, dat op nog geen vijf minuten lopen van de BBC verwijderd staat...
Daar ben ik ook nu pas achter en dus waren Craven Cottage en Stamford Bridge de bestemmingen. Helaas hadden wij als groep echter last van een reisleider die zijn zaakjes niet helemaal goed in orde had. Die reisleider noem ik overigens niet bij naam, omdat ik dat zelf ben. Na enkele omzwervingen en afhakende groepsgenoten, bleven er uiteindelijk drie man over die dan toch de juiste weg hadden weten te vinden. Vlak bij de Thames vonden wij: Craven Cottage, een stadion midden in een park, na ongeveer anderhalve kilometer lopen vanaf het treinstation.
Het stadion van Fulham is gevestigd in een behoorlijk rijke buurt, want er staan kasten van huizen. Wie wil er immers niet langs de Thames wonen? Dat heeft de oprichter van Fulham zelf ook gedacht, want Craven Cottage ligt op nog geen vijf meter afstand van de Thames. Het stadion ziet er ook nog echt heel leuk uit. Niks moderns aan, zo zie ik dat graag. Ik ben verliefd.



Stamford Bridge

Het was inmiddels acht uur, dus het stadion van Chelsea kon er ook nog prima bij. In tegenstelling tot Craven Cottage, bevind het stadion zich vlak bij de treinhalte. Dit stadion hadden wij dan ook zo gevonden. Het is dan ook een stukje groter. Een stukje moderner ook en de mogelijkheid tot naar binnen kijken is een stuk kleiner. Dat maakte het tot een net iets minder geslaagde trip, maar de foto's buiten het stadion uit de clubhistorie van Chelsea waren wel zeer indrukwekkend.
Het was toen al wel 21:00 en na een relatief korte nacht en een relatief lange dag, tijd om terug te gaan naar het hostel. Morgen gaat de wekker weer vroeg en staat er weer veel op het programma, dus slapen is op zich wel aan te raden. See ya!

Back on the road

Het is alweer even geleden dat ik op deze plek een blog geplaatst heb. Sterker nog, op dat moment bevond ik mij nog op mijn kamertje aan de Vegagatan in Göteborg. Toen ik mijn blog opstartte dacht ik wel vaker wat te schrijven, maar so be it. Vandaag is de dag dat ik een einde maak aan de radiostilte op deze site. Geheel zonder reden is dat ook weer niet, want morgen vertrek ik weer naar het buitenland, deze keer is London de eindbestemming!
Toch zal deze reis geenszins lijken op mijn vijfdaagse verblijf in de Zweedse havenstad. In oktober verkende de straten, parken en stadions van Zweden geheel op eigen houtje en dus ook geheel volgens mijn eigen planning. De Engelse hoofdstad zal ik aandoen met een groep van 50 studenten (waarvan ongeveer de helft uit mijn eigen klas) en 4 docenten van de School of Economics op de NHL in Leeuwarden. De planning ziet er dan ook iets anders uit, maar het is wel een reisje waar ik ontzettend naar uit kijk!
De reis
Morgenmiddag vertrekken wij per trein naar Hoek van Holland om daar de boot naar Harwich te nemen. Het laatste deel van onze reis zal per bus gaan. Maandagmorgen omstreeks 9 uur komen wij dan aan in ons hostel in Londen. Wat daarna volgt is een overvol programma met ontzettend toffe activiteiten. Wat we precies gaan doen, houd ik nu nog even geheim, zodat je een goede reden hebt om hier nog eens terug te komen.
See ya!

Moe, maar voldaan

God eftermiddag!

Mijn blog verschijnt vandaag wat eerder als gebruikelijk. De dag zit er voor vandaag min of meer wel al op. Vandaag heb ik Slottskogen wederom bezocht en ben daarbij ook naar Slottskogsvallen geweest, een zogenaamd spookstadion. Daarnaast ben ik naar de Botaniska Travgarda geweest. Veel natuur vandaag en dus een hele boel op en af, waardoor de pijp na vier volle dagen door Göteborg struinen wel leeg is voor vandaag. Morgen vertrek ik weer met het vliegtuig en dus is het tijd om na te beschouwen. Ik ben inmiddels doodop, maar heb het onwijs naar mijn zin gehad en ben heel tevreden over mijn vakantie: de tofste ooit!

Spookstadion

Slottskogsvallen had ik eigelijk gisteravond al willen bezoeken, nog voordat ik Frolundaborg zou binnen stappen. Het ligt namelijk ontzettend dicht bij elkaar. Dat bleek vandaag ook. Toen ik een rondje om het stadion liep, zag ik plots Frolundaborg weer verschijnen. Gisteren was het al donker en kon ik Frolundaborg niet zo goed bekijken, maar wat ik gisteren al dacht bleek bij daglicht harde waarheid: van buitenaf bekeken is het eigenlijk maar een saai gebouw.

Slottskogvallen daarentegen maakte veel goed. Dit voetbalstadion word al enkele jaren niet meer gebruikt en ziet er daardoor erg vervallen uit; schitterend om te zien. De sintelbaan om het veld heen word nog wel gebruikt, daar zie ik een hardloper trainen. Ook de kleedkamers van Slottskogvallen worden nog gebruikt. Terwijl ik hier langs loop zie ik enkele ijshockeyers de deur uit lopen om in Frolundaborg te gaan trainen. Het stadion zelf kent enkele torens, veel staantribunes en ook een vak waar de mogelijkheid word geboden om te gaan zitten. Op alle tribunes groeit inmiddels van alles, een schitterend aangezicht.

De krakende tribunes van Slottsskogvallen

Stad? 

Door naar de Botaniska Tradgarden. Wij Nederlanders zouden dit een berg noemen, maar het is een heuveltje waarop iemand besloten heeft allerlei planten, struiken etc te planten. Midden in dit groene paradijs is ook nog een huis gebouwd en ernaast bevind zich een universiteit. Tussen het klimmen en klauteren door zie je de mooiste planten verschijnen. Op de top had ik een mooi overzicht over de hele stad aan één kant. De andere kant was onzichtbaar door de vele bomen. Toch ook weer schitterende plaatjes!

Slottskogen had ik eerder ook al eens bekeken, maar toen heb ik alleen de kant die het dichtste bij Linnéplatsen (de wijk waar ik verblijf) bekeken. Het achterste gedeelte, aan de kant van Frolundaborg en Slottskogsvallen wilde ik vandaag bekijken. Na dit bezoek weet ik één ding heel zeker: van alle plaatsen die ik bezocht heb in Goteborg is Slottskogen verreweg de mooiste. Net als in  de Botaniska Tradgarden is het constant op en af er bevinden zich een grote hoeveelheid schitterende bomen. Daarnaast zijn er ontzettend veel dieren te vinden die door gemeentewerkers verzorgd worden; het is net een gratis dierentuin. Op sommige momenten vergeet ik gewoon dat ik me in een stad bevind waar meer als een half miljoen inwoners wonen. En zeker wanneer je door het gigantische park Slottskogen loopt, heb je het gevoel dat dit weinig met het woord stad te maken heeft. Het is een prachtige omgeving!

Bijna voorbij

Aangezien ik nu aardig kapot ben na al dat geklim, neem ik de rest van de avond mijn vrije tijd door in mijn hostel. Ik kom alleen nog van mijn plekje om vanavond ergens een hapje te eten en om morgen onderweg te gaan naar het vliegveld van Göteborg. Voor 12 uur moet ik uitgecheckt zijn in het hostel, maar eigenlijk wil ik dan al op het vliegveld zijn. Morgen word weer een lange reis waarna ik weer terugkeer naar Wolvega. Gezien mijn vermoeidheid misschien wel lekker, maar ik heb het gevoel alsof ik hier nog wel weken rond had kunnen lopen. Ik heb alles hier gedaan wat ik wilde doen en heb het ontzettend naar mijn zin gehad. Op naar het gewone leven thuis!

Groundhopping in Göteborg, verdwaald in Göteborg

Göd kvall!

Het wordt steeds droger hier in Göteborg! Het weer is hier zeer vergelijkbaar met het Nederlandse herfstweer, alleen dan iets natter. De afgelopen 24 uur heb ik echter nog geen druppel gezien, dus ik hou op het moment nog droge voeten ook. Daarnaast is het wel fijn om bij een van mijn vele wandelingen, eens geen nat shirt en broek om het lijf te hebben. Weer of geen weer, het programma leidde mij maandag naar twee oude voetbalstadions en een ijshockeywedstrijd in Frölundaborg; normaal gesproken de trainingshal van de Frölunda Indians, maar daarnaast thuishaven voor duels om de Europa Trophy en dus ook deze keer, als het Finse HIFK de tegenstander is.

Groundhopping

De maandagochtend en -middag mag je typeren als een groundhoptripje. Het eerste stadion is het oude Gamla Ullevi. Het oude stadion ziet er een stuk minder modern uit als het nieuwe stadion, maar is wel een stukje groter, het is zelfs het grootste stadion van Scandinavië. Het stadion wordt eigenlijk niet meer voor voetbaldoeleinden gebruikt, maar vooral voor grotere (atletiek) toernooien en popconcerten. Bij sportwedstrijden passen er 43.000 mensen in Ullevi, bij concerten 75.000. Het bezoekersrecord staat op naam van Bruce Springsteen, die eind juli 66.000 mensen naar het stadion wist te lokken.

Ullevi!

Het was moeilijk om een ingang te vinden, maar op het moment dat ik het eigenlijk al op wilde geven, zag ik de deur plots wijd openstaan. En zo stond ik ineens op de sintelbanen rondom het grasveld. Het is een indrukwekkend groot stadion en het is wel duidelijk dat het er al even staat. Helaas word mijn aanwezigheid niet echt op prijs gesteld door wat mensen die in het stadion aan het werk zijn en dus sta ik al gauw weer buiten. Na het kopen van 2 sjaals en een t-shirt voor het duizelingwekkende bedrag van €17,50 in dat andere Ullevi vertrek ik weer met de metro; op naar Rambergsvallen!
Helaas mis ik op de halte Brunnsparken mijn aansluiting, waardoor ik eerst daar meer even een paar prachtige plaatjes heb geschoten. Ik heb alleen geen idee wat ik op de foto heb gezet. Brunnsparken is de eerste halte na het Centraal Station en ook hier is het vaak heel druk, er bevinden zich veel duiven; het is net Amsterdam zo.

Als ik de tram weer gevonden heb, ga ik voor het eerst de rivier Göta Älv over om Rambergsvallen te bezoeken; de thuishaven van BK Häcken. Hoewel Häcken bekend staat als een kleine club, staan zij dit seizoen na 26 wedstrijden op een keurige 2de plaats in de hoogste Zweedse voetbalcompetitie. Dit hebben ze met name te danken aan Majeed Waris, die al 22 doelpunten scoorde en op eenzame hoogte in de topscorerslijsten staat. 

Rambergsvallen

Rambergsvallen is een prachtig stadion, volledig gemaakt van hout. Prachtige plaatjes wederom, deze keer hoefde ik minder lang te zoeken om het stadion in te komen. De eerste de beste deur die ik tegenkwam, stond wagenwijd open. Het stadion ziet er geweldig uit, het bestaat uit twee tribunes aan de lange zijdes en aan de korte zijden bevinden zich aan de ene kant de zwembaden en aan de andere kant een tankstation en een McDonalds.

Hoewel de natuur rondom Rambergsvallen een stuk minder indrukwekkend is, is het stadion goed vergelijkbaar met Ruddalen IP dat ik op zondag bezocht. Net als op Ruddalen is het complex meer dan alleen een voetbalveld. Er bevinden zich namelijk ook nog een binnenzwembad en zelfs een openluchtzwembad. Ook is er een basketbalveld te vinden en Rambergsrinken; het ijsstadion van ijshockeyclub Rambergets HC. Hoewel, stadion. Deze club in de derde divisie trekt kennelijk nauwelijks bezoekers, want ik heb geen stoeltje gezien; alleen maar banken aan de zijkant van de hal. Mijn aanwezigheid wordt wederom opgemerkt, maar ik hoef niet weg. De man vind het het geweldig dat er iemand uit Nederland naar zijn ijshal komt kijken en ik mag gerust even rondkijken. Veel valt er echter niet te zien en dus vertrek ik maar weer naar mijn hostel voor een hapje eten en een kop koffie bij Svarta Koppen.

Bye bye Rambergsvallen!

Totaal de weg kwijt

De avond staat geheel in het teken van de ijshockeywedstrijd tussen de Frolunda Indians en HIFK, in de strijd om de Europa Trophy. Deze wedstrijd word, in tegenstelling tot afgelopen zaterdag, niet in Scandinavium, maar in Frolundaborg gespeeld. De reden hiervan is het besparen van kosten en de simpele reden dat er een stuk minder mensen op de Europese wedstrijden af komen; omdat beide ploegen al uitgeschakeld zijn, heeft de club zelfs besloten om iedereen gratis toe te laten tot het stadion.

Toch sta ik na mijn tramrit bij Scandinavium, alwaar ik erachter kwam dat ik in de verkeerde tram was gestapt. Vanaf mijn hostel is Frolundaborg ongeveer 10 minuten met de tram, Scandinavium 20 minuten. Dat kan natuurlijk niet goed gegaan zijn. Vanaf Scandinavium volg ik de meute maar, want er zijn hier meer Indians. Getooid in mijn Frolunda-shirt en sjaaltje vertrek ik deze keer wel naar Frolundaborg, maar wederom niet zonder problemen. Onderweg reist deze tram door een tunnel. In deze tunnel, staat de tram plots stil. Er blijkt een ongeluk op de weg voor de tunnel gebeurt te zijn, dus we moeten even wachten. Gelukkig ben ik nog net op tijd in Frolundaborg; 7 minuten voor de opening face-off.

De wedstrijd verloopt al net zo op rolletjes als de reis. De wedstrijd wordt niet zo spectaculair aangekleed als in Scandinavium en Frolunda speelt met een veredeld B-team en dit team is zo slecht op elkaar ingespeeld dat ze keer op keer elkaar niet begrijpen en totaal de weg kwijt zijn. HIFK is op een enkele speler na op volle oorlogssterkte en dus verslaat de hekkensluiter in de Europa Trophy de Indians met maar liefst 8-0; Ouch! Die nederlaag doet toch wel een beetje pijn. Gelukkig was de wedstrijd gratis, want veel te genieten veel er niet. Al met al stap ik met een licht tevreden gevoel weer in de goede tram naar mijn hostel.

Althans, dat dacht ik. Ditmaal had ik wel het goede nummertje te pakken, maar wel de tram die de andere kant op gaat. Op die manier kwam ik terecht op Ruddalen, waar ik gisteren ook al was. Ook dit kostte me weer een half uur extra en dus kan ik wel zeggen dat ik vanavond volledig de weg kwijt was. Zelfs het schrijven van deze blog moet overnieuw, nadat ik vergeten was om de tekst op te slaan. Ik heb het prima naar mijn zin gehad vanavond, maar echt handig ging het allemaal niet.

De dag van morgen

Ik had gepland om vandaag al naar Slottskogen te gaan, maar dit plan ging niet door met dank aan mijn tramkeuzes. Dit ga ik morgen. Verder heb ik nog geen plannen. Maar saai is het hier nog niet geweest, dus dit zal ik morgen ook zeker niet laten gebeuren!

Van groen Göteborg naar oorlogsgebied Göteborg

God morgon!

Allereerst hartelijk dank voor al jullie reacties op mijn blog. Via diverse kanalen krijg ik eigenlijk alleen maar positieve reacties terug, waardoor ik elke keer weer met plezier mijn stukjes in elkaar tik! Feedback etc blijft altijd welkom. Ideeen ook. Erik Grooters kwam met het idee om het Ruddalen IP stadion hier te bezoeken. Hier ben ik gisteren geweest en ik kan niet anders zeggen dan dat dit een goede tip is geweest! Verder ben ik in het Slottskogen park geweest en heb ik weer een gratis museum bezocht. De afsluiter bevond zich in het Gamla Ullevi Stadium, waar ik getuige was van de Zweedse klassieker tussen IFK Göteborg en AIK Stockholm. Wederom een dag waarin ik veel beleefd heb!

Voetbalstadion in prachtpark

Zoals elke dag begint de dag met een kop koffie in het kleine, knusse koffiehuis Svarta Koppen. Een heel fijn zaakje, dat hier pas net zit, maar voor een hele redelijke prijs hele goeie koffie serveert. Een fijn zaakje ook om lekker rustig de dag te beginnen. Vandaar is het ook nog maar een klein stukje lopen naar het tramstation, waarvandaan ik meestal mijn reis vervolg.

Olivedalsgatan tramstation

Vandaag ging die reis dus naar Ruddalen. Ruddalen is een heel groot sportpark in een bijzonder bosrijke omgeving. Het voetbalveld wordt door liefst zes clubs bespeeld en verder liggen er nog diverse oefenvelden en een veldhockeystadion. Ook is er nog een ijsstadion te vinden. Op deze ijsbaan werd Gianni Romme in 2003 nog Wereldkampioen allround schaatsen. De baan was ons Nederlanders sowieso goed gezind, want Rintje Ritsma en Ids Postma complementeerden het podium. Mark Tuitert werd toen vierde.

Ruddalens Idrottscentrum

Helaas waren alle velden goed afgesloten en moest ik alles vanachter een gesloten hek bekijken. De natuur was vrij te bezichtigen en dat was ook zeker de moeite waard. De omgeving loopt erg op en af en er zijn ontzettend veel verschillende bomen etc te vinden.

Slottskogen

Aangezien ik de smaak van groen al goed te pakken had, besloot ik in de tram terug om een halte eerder als gepland uit te stappen en het Slottskogenpark te gaan bekijken. In tegenstelling tot Ruddalen is dit een echt natuurpark zonder sportvelden, maar wel met grote wegen en grote open vlaktes. Daarnaast is er een natuurhistorisch museum te vinden en een grote speeltuin voor de kinderen.

Slottsskogen

Daarvoor achtte ik mezelf iets te groot en dus besloot ik om het museum te bezoeken. Tot mijn verbazing mocht ik ook hier weer gratis naar binnen, aangezien ik nog geen 25 jaar oud ben. Leuke regel! In het museum waren een heleboel opgezette dieren te zien en ook de overblijfselen van een dinosaurus. Op dit moment was er ook een tentoonstellingen over parasieten. Helaas waren sommige delen daarvan niet in het Engels te volgen, maar verder was dit wederom een geslaagd museumbezoekje!

Grote vissen hal in het natuurhistorisch museum

De Klassieker

Gamla Ullevi was de bestemming voor de voetbalwedstrijd die ik deze dag ging bezoeken. Althans, ik hoopte maar dat ik binnen kwam. Ik had immers nog geen kaartje. En dit is geen kleine wedstrijd, integendeel zelfs. Voor aanvang werd me duidelijk dat de grootste clubs van Stockholm (AIK) en Göteborg (IFK) bepaald geen goede relatie met elkaar hebben. De kans op rellen is relatief groot, beide supportersgroepen kunnen elkaars bloed wel drinken. Sommige supporters om me heen lopen rond met sjaaltjes, bedrukt met een logo van AIK met een groot rood kruis eroverheen.

Toch kwam ik gemakkelijk aan een kaartje, ik mocht zelfs een leuk plekje uitzoeken. Mijn keuze ging uit naar een staanplaats recht achter de goal, om alle spanning van dichtbij mee te maken. Mijn sjaaltjesverzameling heb ik met een IFK Göteborg-sjaaltje uitgebreid en ik was klaar om 90 minuten lang te genieten van een spannende wedstrijd. Voor de wedstrijd word ik voor het eerst in mijn leven als thuissupporter gefouilleerd. De clubs doen er alles aan om het niet uit de hand te laten lopen. Zo word onder de meer de actie "Geef de rode kaart aan racisme" getoond door de thuisploeg.

Gamla Ullevi

De wedstrijd is zoals een echte derby hoort te zijn. Het voetbal was niet zozeer goed, maar er was wel veel strijd aanwezig. Af en toe hoor je ook ergens een bom afgaan. het sfeertje is erg gespannen, maar loopt eigenlijk nooit echt uit de hand. In de eerste minuut probeert Daniel Sobralense(IFK) al zijn tegenstander een rode kaart aan te smeren, maar zijn poging mislukt. Opvallend genoeg valt er in de hele wedstrijd geen enkele kaart. De scheidsrechter heeft de wedstrijd prima in de hand, al had hij wel een betere grensrechter mee mogen nemen.

Stadion zat lang niet vol

Vroeg in de eerste helft had AIK de 1-0 gemaakt uit een corner. IFK kreeg vele mogelijkheden om de stand gelijk te trekken, maar faalde in de afronding of werd onterecht teruggefloten wegens vermeend buitenspel. Ook werd de thuisploeg een zuivere penalty ontnomen, toen een speler van AIK overduidelijk hands maakte in het 16-meter gebied. Dit weet ik overigens zo zeker, omdat in het stadion alle discutabele beslissingen van de scheidsrechter herhaald worden; iets wat in Nederland schier ondenkbaar is.

Knokpartijtje nabij het uitvak

Göteborg blijft maar aanprutsen en een gelijkmaker volgt dan ook niet. Als ik laat in de wedstrijd zie, dat een thuissupporter de Hitler-groet brengt richting een zwarte speler van AIK na een overtreding, ben ik er eerlijk gezegd ook wel een beetje blij mee dat IFK verliest. Het was verder een leuke wedstrijd, maar dit soort dingen horen niet in een voetbalstadion; een IFK-supporter zal ik nooit worden. En ik hoop dat deze jandoedel ook daadwerkelijk een rode kaart zal krijgen in Gamla Ullevi.

De andere twee teams die ik zondag graag zag winnen, sc Heerenveen en SIOS 3, deden dit ook. Daarmee was mijn dag toch wel erg geslaagd.

Een nieuwe dag

Maandag keer ik nog een keer terug naar Gamla Ullevi, dit keer om mijn waardebon te verzilveren die ik van de Frölunda Indians heb gekregen. De winkel waar deze ligt was zondag helaas gesloten. Daarna reis ik door naar Ramsbergvallen, opnieuw een prachtige omgeving met daarin verscholen een voetbalstadion. De dag vervolgt zich in het Slottskogenpark, waar ik de helft van het park bezoek waar ik nog niet ben geweest. Daarachter ligt wederom een voetbalstadion en nog iets verderop ligt de laatste bestemming van morgen: Frolundaborg. In Frolundaborg nemen de Frolunda Indians het in het kader van de Europa Trophy op tegen het Finse HIFK. Beide ploegen zijn echter al uitgeschakeld, dus mijn verwachtingen van deze wedstrijd liggen niet al te hoog. Oant sjen!

PS: ik krijg ook vragen over foto's. Snap ik volkomen, ik maak de foto's echter met mijn camera en kan ze hier niet op de computer/internet hebben. Hiervoor dus nog enkele daagjes geduld!